De Chinese vertaling van Broere komt er later nog aan, maar binnenkort verschijnt Durf voor drie bij de Chinese uitgeverij Jieli. In Durf voor drie zijn de drie verhalen Het beest heet Mona, Een kuil om in te wonen en De brief die Rosie vond — geïllustreerd door Rotraut Susanne Berner — samengebracht. Het boek verscheen in 2014 en bestaat ondertussen in 6 talen.
Welkom. // Scroll door het nieuws. Klik op een tag. Zoek gericht of verdwaal met plezier. //
Welcome. // Dive directly into the English section. Try a tag. Search focused or get lost for fun. //
2 nov 2023
Overdonderde lezer
Twee weken geleden is in Roeselare het jaarboek van de VWS, de Vereniging van West-Vlaamse Schrijvers, voorgesteld. Jaarwerk MMXXIII bevat naast o.a. essays over het werk van Peter Terrin (laureaat van de VWS-prijs 2023) en het regiewerk van Piet Arfeuille een uitgebreid stuk van Jet Marchau over mijn werk, getiteld Impressies van een overdonderde lezer.
Het boek kan via Georges Hoet (georges.hoet@skynet.be) besteld worden aan 25 euro. Je kunt ook lid worden van de VWS (30 euro), dan krijg je het boek gratis thuisbezorgd.
1 nov 2023
Dichtbundel van de maand
Broers
Watou, 30.06.2018 • Ik denk: zeven broers is niet weinig, maar ook niet verschrikkelijk veel. Dus zeg ik ja op het voorstel van mijn eigen broer, die intendant is van het Kunstenfestival Watou. Ja, zeg ik, een Broere-piano lijkt mij een fijn idee.
Mijn plan vind ik zelf niet ambitieus. Het is een kwestie van doen. Zeven broers tekenen om te beginnen, en dat ga ik dan een paar keer herhalen. Zeven keer maal — ach — hoeveel? Hoeveel broers passen op een piano? Een beetje focussen en in een dag ben ik klaar. Denk ik.
Het worden een paar dagen. Op de openingsdag van het festival moet ik nog een paar uur doorwerken, alsof ik een live performance doe. Dat voelt onwennig, maar ik ben wel trots op het resultaat. Zeven broers is niet verschrikkelijk veel, maar je kunt ook niet zeggen dat het er maar weinig zijn. Dat weet ik nu heel zeker.
Wolpertinger
Antwerpen, 16.05.1987 • Voor mijn elfde verjaardag krijg ik van een broer het Handboek Huisdierenverzorging van I.M. Aleven. Ik vind het een fantastisch cadeau, omdat er twee bladzijden gewijd zijn aan de huisdieren die ik heb, en de overige 132 bladzijden geven ideeën voor andere dieren die je ook nog in huis kunt halen.
Ik kan lang naar de tekening van de gekuifde Norwich kanarie zitten kijken, of naar de foto van de rugzwemmende meerval. Er is ook een foto van het paringsritueel van cichliden — dat begint met bijten.
Bij ons thuis moet ik het bij drie konijnen en een paar cavia’s houden. Ze zitten met z’n allen in een tot hok omgebouwde buffetkast, op mijn landje achter in de tuin. Ik vergis me al eens bij het bepalen van het geslacht, zodat het soms voorkomt dat ik ineens dertien konijnen en elf cavia’s heb. Eén zomer gaat het helemaal mis, als alle konijnen myxomatose krijgen, wegkwijnen, sterven.
Jaren later, in 1987, werk ik aan Suzanne Dantine. In het boek verwerk ik een dier dat ik in München in een museum heb ontdekt. Een wezen met het gewei van een hert, het lijf van een haas en de kop van een agressief konijn. Naar de foto van de wolpertinger kan ik lang zitten kijken, zoals vroeger naar de gekuifde Norwich kanarie. Of naar de waterspitsmuis — ken je de waterspitsmuis?
Palace Bar
Bologna, 04.04.1998 • De barman wordt Lennie genoemd, omdat hij doet denken aan het personage Lennie Small uit Muizen en mensen van Steinbeck. Als je een drankje bij hem bestelt, duurt het een uur voor je het krijgt. Ondertussen verveel je je niet. In de Palace Bar van Hotel Regina in Bologna — vergane glorie, rooie pluche — komen boekenmensen van over de hele wereld bij elkaar. Uitgevers, literaire agenten, journalisten, foreign rights managers. De sfeer is altijd uitgelaten. Hoe ik er zelf verzeild ben geraakt, herinner ik me niet. Hoe vrolijk de late avond met Gerda is geworden, dat weet ik ook niet meer. Aan de foto te zien: erg vrolijk. Ik moet vanzelf glimlachen als ik aan D. uit New York denk, die van alles en iedereen foto’s maakte toen er nog geen sprake was van Instagram. Of aan N. met haar klaterende lach. Ze bezorgde me een bijnaam: Bart The Belgian. Verder waren er M. en H. en S., die op dat moment zo piep zijn als ik, en ondertussen gerenommeerde uitgevers zijn geworden. De Palace Bar bestaat niet meer. De meeste mensen die ik daar heb leren kennen, ken ik nog steeds. We zijn op een rare manier extra blij als we elkaar zien.
#52
Voor De wereld van Sofie — eenmalig: De wereld van Annelies — op VRT Radio 1 liep Anke Van Meer met Bart Moeyaert op een vroege ochtend mee door zijn tuin. De voorbije drie jaar leerde hij één en ander bij over zichzelf, het geduld en het onkruid. En de akelei.
Deze reportage werd op dinsdag 16 mei 2023 op Radio 1 uitgezonden.
luistertijd 12:07
#51
Op uitnodiging van Musea Brugge schreven Lara Taveirne, Fikry El Azouzzi en Bart Moeyaert speciaal voor het schilderij Secret/Reflet van Fernand Khnopff een drieluik van korte verhalen. De verhalen zijn ingelezen door Lara, Fikry en Bart zelf en kunt u beluisteren in de schommelstoelen tegenover het schilderij in zaal 7B in het Groeningemuseum in Brugge. Het verhaal van Bart hoort u ook hier.
luistertijd 11:12
#50
Op verzoek van Stichting CPNB schreef Bart Moeyaert voor de Nederlandse Boekenweek 2022 — met als thema ‘Eerste liefde’ — het Boekenweekgedicht.
luistertijd 02:09