Skip to the content
schrijver/writer
  • Nieuws
  • Werk
  • Werk
  • Bio
  • Agenda
  • Podcast
  • ABC
  • 60”
  • Album
  • International
  • Contact
Zoek

Of ontdek en verdwaal:

alma
antwerpen
astrid lindgren
berlin
bianca
bibliografie
biografía
biografie
biographie
biography
bologna
boudewijn
broer
dagboek
debuut
deutsch
dinosaurus
english
español
français
frankfurt
gerda dendooven
hans christian andersen
heide
hond
huis
italiano
japan
leven
lezing
lief
liefde
london
moeder
morris
muziek
nederlands
nominatie
paris
pizza
querido
regenboog
sorry
taart
tuin
vergeten
verzameling
woord
zee
zeven
werk
werk
Sorteer op
  • jaar
  • titel
2024
Een ander leven
2023
Dat alles over liefde gaat
2022
Morris
De hele zwik en ik
Musical
2021
Iemands lief
Ik wil een hond (en het maakt niet uit welke)
2020
Op een koude winternacht
Het hele leven
2019
Cicade
Helium
2018
Tegenwoordig heet iedereen Sorry
We waren klaar
2016
En dat doen we dus
Voor we met z’n allen uit elkaar vallen
Du bist alles
2015
De Hemel
2014
De wanhoop is tijdelijk voorbij
De gans en zijn broer
Rood rood
2013
Wij samen op stap
Regels van de zomer
Jij en ik en alle andere kinderen
Wie klopt daar?
2012
Het ding en ik
2011
De rode boom
Lieux de Mémoire
De Melkweg
2010
Lamelos
Het Paradijs
Over leeftijd gesproken, Bart
2009
Hard
Zie hier. Zie daar.
Hoe zal ik eens heten, Fresia?
Graz
2008
Gedichten voor gelukkige mensen
Missen is moeilijk
2007
Steun
Durf voor drie
De baas van alles
Vlees is het mooiste
2006
Olek schoot een beer
2005
Slot
2004
56 kilometer
Het hart van Tom
Dani Bennoni
Drie zusters
2003
Ik ruik kindervlees
De Schepping
Verzamel de liefde
2002
Alles op de wereld
Mijn hart is een pinguïn
2001
Het beest heet Mona
Bremen is niet ver
Ongelikt
2000
Luna van de Boom
Meneer Bas maakt heel wat mee
The Spring of ’39
De lente van ’39
Broere
Rover, dronkeman
1999
De goeie broek
Vader, moeder, ik en zij
Het is de liefde die we niet begrijpen
Grote oma’s
1998
Wat Jimmy die nacht zag
Haas en Hond
De koning en de koffieboon
Enkelvoud
1997
De brief die Rosie vond
Het meisje en het geluk
De Wissewaswinkel
Dongemont
Mijn hart dat tikt
Wespennest
1996
Echt weg is niet zo ver
Het avontuur
Toen de wereld nog jong was
Kijk, zo word je rijk
Een beetje held
De nar, de koning
Mansoor
Maria zorgt voor u
1995
Blote handen
Die steeg van ons
Brieven van mijn broertje
Afrika achter het hek
1994
De man in de maan
De zomer met Mevrouw
Hm
Betjemans eend
1993
De maan draait
Kater Mikosch
1992
Voor altijd, altijd
Het laatste woordje zacht
Een kraanvogel in de sneeuw
1991
Kus me
Een boot in de mist
Midwinternachtsdroom
1990
Een kuil om in te wonen
De stad op de zeven eilanden
1989
Suzanne Dantine
Het boek van Niete
Mijn tuin uit!
Een klap is geen kus
De nieuwe Pinokkio
1986
Terug naar af
1983
Duet met valse noten
1999
Het is de liefde die we niet begrijpen
Querido, Amsterdam|Fictie|16+|ISBN 90-214-7497-2|12e druk

Drie scènes uit het leven van een gezin.

In het eerste verhaal van de drie, Het einde van Bordzek verteld door mijzelf die erbij was, belanden we middenin een hevige familieruzie. Op een verstikkend hete dag rijden de jonge vertelster, haar kleine zusje Edie, haar grote broer Axel, haar moeder en haar Poolse vriend Bordzek in een bloedhete auto door een korenveld. Plotseling zet Axel de auto aan de kant. Hij is het zat dat zijn moeder de ene vriend na de andere verslijt zonder met haar gezin rekening te houden. Bovendien sluimert er nog een geheim dat later, even terloops als schokkend, uit de doeken wordt gedaan.

In de tweede scène, De komst van Bootsman, krijgt het gezin een erfenis van de grootmoeder, die niet alleen bestaat uit wat spullen, maar ook uit een hond en een man: Skip de Bootsman. Het meisje stelt zich heel wat bij de man voor: ‘Skip heeft, stel ik me voor, de mooiste bakkenbaarden die we ooit hebben gezien.’ In werkelijkheid blijkt Skip een stokoude man in een rolstoel, wiens komst door de moeder wordt verafschuwd, maar door de kinderen in huis juist verwelkomd: ‘Eindelijk rust van een man die niks wil.’

In het slotverhaal, Wat doen ze daar in Charlestown?, denken de zusjes dat Skip slechts twee zinnen kan zeggen: ‘Ik laat een hond na’ en ‘Ik heb een toren gebouwd’. Maar al snel blijkt dat de oude man, net als de zusjes, het gemis van Axel onder woorden kan brengen. Axel is het huis ontvlucht om samen met zijn vriend Mortimer in Charlestown te gaan wonen. ‘Wat doen ze daar in Charlestown?’ vraagt Skip zich hardop af. Het meisje wil dat ook graag weten en voert met Axel imaginaire gesprekken, waarin ze haar verdriet en weemoed uitspreekt. Ze zegt: ‘Heel gelukkig zijn we hier nog niet geworden. Maar het kan erger.’

Het is de liefde die we niet begrijpen bij Paul de Leeuw (1999)
Het is de liefde die we niet begrijpen in het programma De Liefde (2000)
Het is de liefde die we niet begrijpen in één minuut (2006)
Info

Omslagontwerp

Bart Heideman
Bekroond

Boekenleeuw 2000 | Nominatie De Gouden Uil 2000 | Auszeichnung ‘Fällt aus dem Rahmen’ 2002, Duitsland | Eule des Monats 2002, Duitsland | Prix Libbylit, Meilleur Roman Belge 2006

Pers

‘Belgian author Moeyaert (Bare Hands) evokes a variety of moods in three chronologically arranged scenes, narrated by the third of four children, known only as ‘Sis.’ These slices of life reveal her feelings about her mother, brother, two sisters and other characters who periodically join their household. The girl’s descriptions of her surroundings coincide with her emotional landscape. For instance, the author emphasizes Sis’s repugnance for her mother’s current lover through the claustrophobic aura of the opening scene, which takes place on a car trip. While the narrator’s brother, in the driver’s seat, openly expresses his hostility towards the man, Sis sits silently next to him in the back seat (‘in the curve, Bordzek slumps against me like a brick. His head drops forward and I can’t move anymore’). Humor melds with the compassion in the second episode with the arrival of a ‘visitor,’ bequeathed to the family in her grandmother’s will. Sis envisions the stranger as generous and handsome, but he turns out to be an unkempt old man in a wheelchair. The final chapter comes to a quiet climax, in which Sis’s maturation comes clearly into focus; she experiences a moment of acceptance and peace as she pauses from her fantasy of her absent brother and becomes fully aware of those remaining at home-her two sisters, Skip and his dog. Through the voice of his innocent yet keenly observant and compassionate narrator, the author eloquently expresses the nuances and subtleties of the relationships that shape the person she is becoming.’ — Diane Roback, starred review Publishers Weekly, june 2002

‘Hij schrijft in een volmaakt heldere taal, die iedereen boven de tien kan begrijpen. Maar dat deed Nescio ook, en Bloem. Moeyaert schrijft literatuur, en niet de minste. Net zoals die andere virtuoze, sensibele jonge Vlaming, Erwin Mortier, hoort hij tot de grootste talenten van zijn generatie. In Het is de liefde die we niet begrijpen is iedere koel klinkende, simpele zin geladen met emotie. Het is poëtisch proza zonder krullen of koketterie. Moeyaert schrijft over verschrikkingen die iedereen gewoon vindt en over treurigheid die te komisch is voor woorden. Over dat waarover je niet spreken kunt, moet je zwijgen. Schrijf je er toch over, doe het dan zo suggestief als Bart Moeyaert.’ — Aleid Truijens in De Volkskrant, 17 december 1999

‘Je valt midden in een verhaal over een vreemde Flodderige familie, sociaal zwakbegaafden. (…) Om de een of andere reden speelt het verhaal in Amerika, maar het had ook het Vlaamse platteland kunnen zijn. De vergelijking met Flodder gaat kreupel, want alle humor ontbreekt hier. (…)Wat was de noodzaak van dit verhaal? Waarom moest het geschreven worden?’ — Max Verbeek in Leesgoed, december 2000

‘Voor een uitgeverij lijkt het mij een zegen en een bron van verwarring om een schrijver als Bart Moeyaert in huis te hebben. Het huis waar het hier om gaat, Querido, heeft nog wel meer van die gevallen. Ik denk aan Joke van Leeuwen, Toon Tellegen en anderen, schrijvers die te boek staan als kinderboekenschrijvers terwijl ze een publiek van alle leeftijden verdienen. De Vlaming Bart Moeyaert (1964), die eerder veel succes had met onder andere Blote handen, is ondergebracht in het jeugdliteratuurfonds en zijn nieuwe roman Het is de liefde die we niet begrijpen wordt geschikt geacht voor 15+. Maar deze ‘jeugdroman’ had net zo goed tussen de ‘grote-mensen-boeken’ van Margriet de Moor en Doeschka Meijsing kunnen staan. Niet alleen omdat de inhoud ons allemaal aangaat, maar ook omdat volwassenen, misschien nog wel meer (of bewuster) dan kinderen, verrukt zullen zijn van Moeyaerts literaire vernuft.
In drie episodes schetst hij een portret van een labiel gezin. De vader is er niet meer, de moeder is niet in staat om warmte en liefde te bieden en kiest steevast voor de verkeerde mannen. De kinderen proberen er het beste van te maken. Zij zijn het die de boel draaiende houden. In het bijzonder de vertelster, de naar schatting veertienjarige ik-figuur. Ze krijgt meer op haar schouders dan ze dragen kan, en dat maakt het zo ontroerend om te zien hoe ze zich dapper overal doorheen slaat, met ongebroken hoop op betere tijden.
Haar stem geeft de roman z’n overrompelende directheid. De ontwapenende vertelster geeft een ooggetuigenverslag, filmisch en dicht op de huid. Moeyaert is een schrijver die uitgaat van intense beelden en scènes, en grossiert in originele zinnen (‘ik voel dat je de was aan mijn lach kan ophangen, zo breed lach ik’).
Moeyaert heeft deze roman opgebouwd rond drie kleine, eigenlijk heel eenvoudige taferelen, maar met zijn geraffineerde manier van vertellen weet hij die een enorme emotionele lading te geven. Het is de liefde die we niet begrijpen is tot in z’n diepste vezels doortrokken van het verlangen naar liefde en harmonie, van de hoop dat straks, ja straks, alles goed komt. Alle angsten, fantasieën, schuldgevoelens en teleurstellingen die daarbij horen maakt Moeyaert voelbaar. Er wordt niets uitgelegd, gevoelens worden zelden benoemd, er wordt alleen maar gesuggereerd en verbeeld. Des te meer weet Moeyaert je in je ziel te raken. Ik ben al weer een tijdje voorbij de 15+, maar ik ben blij dat dit boek op mijn weg is gekomen.’ — Alle Lansu in Het Parool, 8 oktober 1999

‘Het is de liefde die we niet begrijpen, het lijkt de eerste regel van een gedicht, maar het is de titel van het jongste boek van Bart Moeyaert, dat in essentie, net als zijn vorige boeken, gaat ‘over het leven dat we niet begrijpen’. Het geheel bestaat uit drie verhalen, die ondanks grote verschillen in toon, ritme en inhoud, op een natuurlijke manier met elkaar verbonden zijn. Uit een caleidoscopisch geheel van beelden, dialogen en schijnbaar minimale gebeurtenissen distilleert de lezer het portret van een labiel gezin, een moeder met vier kinderen. Sterker nog dan in Moeyaerts vorige boeken wordt gefocust op het onvermogen tot communicatie, op verlangen naar liefde en erkenning, op de emotionele verstarring van de afwijzende volwassene en het effect ervan op de volgende generatie. Het is een verontrustend verhaal, een verhaal waar je als lezer mee vecht. Het grijpt je aan en lijkt ongrijpbaar. Het presenteert zich bij elke nieuwe leesbeurt als een lichte variant van zichzelf; beelden lichten op, verblinden je, doven uit – afhankelijk van hoe je ze proeft, invult, meeneemt doorheen het gebeuren. En toch, en toch. Waar in Moeyaerts vorige boeken een volmaakte vorm het verhaal zo sterk in bedwang leek te houden dat het zich bij momenten aan de lezer leek te willen onttrekken, komt het vertelde nu helderder, sterker, ja, bijtender naar de oppervlakte.’ — Marita Vermeulen in De Standaard, 23 september 1999

Ontstaan

Jacques Dohmen, mijn redacteur bij uitgeverij Querido, heeft me tot het schrijven van Het is de liefde die we niet begrijpen gebracht. Hij was het die telkens bij mij polste hoe ver het al stond met het verhaal waaraan ik werkte — en dat toen nog Wat doen ze daar in Charlestown? heette. Voor dat verhaal was ik zelfs naar Charlestown in Schotland gereisd, om te achterhalen waarom die titel maar door mijn hoofd bleef spoken. Uit één verhaal zijn drie verhalen ontstaan, die samen een roman vormen.
Ik moest van mijn leraren op school bij het schrijven van een opstel altijd denken aan Het Begin, Het Midden en Het Slot. Heel veel mensen hebben Die Regel waarschijnlijk zo aangeleerd gekregen, en daardoor schrikken ze vaak als een boek of een verhaal anders is opgebouwd. Ik heb niets tegen een mooi begin, midden en slot, maar ik hou nog meer van boeken met flashbacks en verschillende vertelstemmen en gaten die ik zelf moet invullen. De vorm van Het is de liefde die we niet begrijpen is zoals ik het aanvoel de enige vorm die het kon hebben : drie scènes uit het leven van een gezin, waarvan de moeder nog het meest op zoek is naar de liefde.

Luisterboek

Van Het is de liefde die we niet begrijpen kun je via Fluister of een andere service het audioboek downloaden, door mij voorgelezen.

Vertalingen
<
verwacht
in 2021
>
1 / 13

Ests

2024
Päike ja Pilv, Tallinn

Macedonisch

2024
Bata Press, Skopje

Italiaans

2022
Salani, Milano

Servisch

2021
Obodsko Slovo, Podgorica

Spaans

2019
Ediciones SM, México

Zweeds

2019
Lilla Piratforlaget, Stockholm

Frans

2005
Éditions du Rouergue, Rodez

Duits

2003
Beltz & Gelberg, Weinheim

Duits

2001
Beltz & Gelberg, Weinheim

Zweeds

2001
Rabén & Sjögren, Stockholm

Italiaans

2001
Salani, Milano

Engels

2001
Front Street, Honesdale

Deens

2001
Fremad, Kopenhagen
27 jan 2025
Het is de liefde

Op 4 februari 2025 verschijnt de nieuwe editie van Het is de liefde die we niet begrijpen bij uitgeverij Querido, vormgegeven door Bart Heideman — die onlangs ook Broere een nieuw gezicht heeft gegeven. Het is niet alleen de twaalfde druk van het boek, maar bovendien is het de vierde keer dat het boek sinds 1999 een complete gedaanteverwisseling ondergaat.

nieuws